برای نخستین بار در تاریخ جهان یک زن همجنس گرا با رای مردم ایسلند به تخست وزیری گمارده شد. در آمریکا برای اولین بار یک سیاه پوست با گزینش اکثریت رای دهندگان به بالاترین مقام این کشور رسید و در فرانسه زنی باردار که پدر فرزندش نامعلوم بود از وزارت دادگستری کنار نهاده شد. این جابه جایی ها در سطح بالای قدرت نشان می دهد که اقلیت هایی که تا دیروز یا تحت تعقیب بوده و یا به کافه ها و رستوران ها راه شان نمی دادند و اجازه نداشتند که سوار بر اتوبوس سفید پوستان شوند و یا ننگ جامعه به شمار می آمدند، امروز به راس قدرت برسند.
نخست وزیر ایسلند یوهانه سیگوردار دوتیرشصت و شش ساله، سوسیال دمکرات و محبوب ترین سیاست مدار کشورش است. در دولت ائتلافی وزیر کشور و تنها عضو آن بود که در نظر سنجی های اجتماعی بیشترین رای را داشت: 73%. مردم ایسلند سنت پیش رفته ای در انتخاب زنان به مقامات بالای دولتی دارند. در سال 1980 هم رئیس جمهورشان زن بود.
صد البته در بیشتر نقاط جهان انتخاب نخست وزیر همجنس گرا آن هم از نوع زنانه اش توجه زیادی را به خود جلب می کند. رسانه های همگانی که ایسلندی ها را مورد پرسش قرار می دهد با این پاسخ روبرو می شوند : باشد. خب که چی. چه ربطی به هم دارند. یعنی برو ابله این هم شد پرسش. اگر چه تصور چنین چیزی در ایران فعلا ناممکن است اما برای مردمی که یاد گرفته اند که به فردیت انسان ها احترام بگذارند، این امریست فردی که طرف چگونه زندگی خصوصیش را می گذراند. نخست وزیر هم هیچ گاه همجنس گرا بودنش را پنهان نکرده است. بازرگان می گفت دمکراسی دادنی و گرفتنی نیست. یاد گرفتنی است.
هنگامی که سارکوزی خانم راشده داتی را به عنوان وزیر دادگستری برگزید، نخستین وزیری بود که با اصلیت شمال آفریقایی به این سمت برگزیده می شد. او ستاره و تک خال دولتش بود. این وزیر زن از کار برکنار شده نشان می دهد که فرانسه مهد دمکراسی، روامداریش با زنان از ایسلند بسیار کمتر است. وقتی سال گذشته روشن شد که ایشان باردار است ملت را خیالی نبود. غیرت و تعصب ناموسی ملت زمانی گل کرد که خانم وزیر که مزدوج هم نبود، حاضر به گفتن نام پدر بچه نشد. این سرو صداها غیرت مذهبی سارکوزی را شعله ور کرد. تازه گل بود به سبزه هم آراسته شد. حضرات فمینیست های دو آتشه که کمی هم حسادتشان گل کرده بود. یادشان رفت که این زن محترم از ارزش های آنها دفاع کرده. شروع کردن به دندان قروچه و گفتند که چرا این خانم از مرخصی زایمان سود نبرده و تازه پس از پنج روز در جلسه هیئت دولت حاضرشده؟ آب رو ریزی از این بدتر؟ سارکوزی هم نه گذاشت این ور و نه آن ور و خانم را از کار برکنار کرد. به همین ساده گی.
انتخاب اوباما بی شک دگرگونی بزرگی در جامعه آمریکاست. اگر در سیاست خارجی گلی به سر کسی نزند، اما برای مردم آمریکا معنای عمیقی دارد. این که مردم دیگر به رنگ پوست اهمیت نمی دهند و برنامه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی طرف برایشان اهمیت درجه اول را دارد. این که از سیاست های بوش و اثرات آن بر جهان و بر آمریکا دلزده شده بودند و به دنبال کسی بودند که بتواند چهره ویران شده را دوباره بازسازی کند.
انتخاب اوباما و دیگرانی که گفتیم نشان از این دارد که برای مردم خواهان تغییر و تحول رنگ پوست، جنسیت و نژاد معنای چندانی ندارد.
