اسلو

رفتم و گومورا رو دیدم. فیلم تکان دهنده و خوش ساختی است. هم داستان دارد و هم مستندگونه است. ماتئو گارونه رشد انگل وار مافیا، در تمامی عرصه های اقتصادی جنوب ایتالیا را به نمایش می گذارد. اگر چه کتاب پر فروش روبرتو ساویانو جنبه ژورنالیستی زیادی دارد و در واقع سند زنده جنایات خانواده کامورا در ناپلی است، اما گارونه با نگاه سینمایی از جوهره ژورنالیستی آن کاسته و بخش داستانی را گسترش داده. داستانی که روایت واقعی و بیرحمانه زندگی روزمره مردمان فقیر ایتالیاست. گومورا در عین حال فساد و گندیده گی بخشی از اروپای امروز را برای ما آشکار می سازد. هیچ فیلمی تا کنون نتوانسته چهره ی زشت خشونت باندهای مافیایی و رقبای آنان را رو کند. اگر تمامی فیلم های مافیایی تا کنونی برای رهبران فاسد مافیا چهره سازی می کنند ، در این فیلم بی رحمی، مسخره گی و بی مایه گی آنها را نشان می دهد. دستشان درد نکند.