سیرک تمام شد. فیل و شیر و بز و گوسفند رقصان به قفس هایشان بازگشت داده شدند. اکروبات باز ها کمربندهای سبز را باز کردند و مردم گول خورده را مات و مبهوت تنها گذاشتند تا خوراک دزدها شوند. رئیس سیرک بازی را با موفقیت تمام شده اعلام کرد. این سیرک همیشه بوده و خیلی هم تکراری شده، اما تماشاچیان هنوز هم به دیدارش می روند. تقصیری ندارند. فکر می کنند می شود نمایش را کمی هیجانی تر کرد. این ها همه به کنار سیاهی و تباهی ماند و رو سیاهی آن به ایرانیان خارج کشور که وقتی این جا می آیند از دست رژیمی فرار کرده اند که آنها را شکنجه کرده و اگر می ماندند، اعدام هم می شده اند. اما حالا می روند به سفارت همان رژیم شکنجه گر و به او رای می دهند. واقعا با داشتن این گونه شهروندان محترم دگرگونی پیش می آید؟ خوش بختانه تعداد آن ها کمتر از چهار در صد ایرانیان خارج از کشور است. اگر چه اکثر آنها دم و دمبالچه های خود رژیم هستند که در همین جا هم سفره ابوالفضل اشان را پهن می کنند و از چاپلوسی و بادمجان دورقاب چینی برای ماموران امنیتی رژیم که همه سفیر و کاردار شده اند، دریغ نمی ورزند. برخی هم از هواداران کور و کر حزب توده و اکثریت هستند که به فرمان فرخ نگهدار و امیر ممبینی به طرف سفارت ها دویدند به عشق بوی کباب، غافل از این که دارند خر داغ می کنند. تف سر بالا به ریش خودشان و امت عزیز ایران.
پرونده هم این جوری
