اسلو

این فیلم کشتار دانش جویان دانشگاه تهران را به همکارم نشان دادم و گفتم ما از دست این فلاکت گریخته ایم. برایش خیلی سنگین بود. برخی صحنه ها را نمی توانست ببیند. می گفت چگونه مردم تحمل می کنند که فرزندانشان را این جوری شکنجه می دهند. گفتم قصه ی پر غصه درازیست و فکر نمی کنم برای کسی که توی یه کشور آزاد به دنیا آمده و در عمرش کسی روش دست بلند نکرده قابل فهم باشه. نگاهی به من کرد و هیچی نگفت. مثل خودم لال شده بود.